به كارهینانی كاتیك له جێ كاتیكی تر یان به واتای كاتیكی تر له زمانی توركی وعه ره بیدا

الملخص

بابه تی توێژینه وه كه مان كه به ناونیشانی(به كارهینانی كاتیك له جێ كاتیكی تر یان به واتای كاتیكی تر له زمانی توركی وعه ره بیدا) ، باس له وه ده كات كه به كارهێنانی كاتێكی دیاری كراو به واتای كاتیكی دیاریكراوی تر له ڕووی واتاو كاته وه چون گوڕانكاری دروست ده كات له واتای رستكه دا. وله به ر ئه وه ی بابه تی تۆیژینه وه كه مان بابه تێكی به راووردكارییه ده ستمان كرد به كۆكردنه وه ی زانیاری پێویست ده رباره ی بابه ته كه له هه ر زمانێك به جیا ، پاشان بابه ته كه مان به راوورد وشیكرده وه وگه یشتین به چه ند ئه نجامێكی گرینگ. ژماره ی كاته كان له زمانی توركیدا نۆ كاته دابه شكراوه به دوو به شی سه ره كییه وه : ئه و شێوازنه ی كه زه مه نی له گه ڵدایه ئه مانه ش برییتیه له: زه مه نی رابردووی بینراو، زه مه نی رابردووی نه بینراو، زه مه نی ئێستا ، زه مه نی به رده وامی فراوان ، زه مه نی داهاتوو. ئه و شێوازنه ی كه زه مه نی له گه ڵدا نییه مانه ش برییتیه له: شێوازی فرمان كردن(أمر) ، شێوازی مه رجی(شرگ) ، شێوازی ویستن(گلب) ، شێوازی به زۆری(وجوبی). دوای ئه وه ی بابه تی توێژینه وه كه مان شیكرده وه و هڵمان سه نگان بۆمان ده ركه وت كه به كار هێنانی كاتیكی دیاری كراو له جێ یان به واتای كاتێكی تری له رێزماندا شتێكی خه راب وكه موو كوڕی نیه ، به پێچه وانه وه ده ڵه مه ندی زمانه كه دیار ده خات.